Vanavond is in de gemeenteraad de eerste termijn van de perspectiefnota 2012 aan de orde geweest. Hieronder de bijdrage die fractievoorzitter Noël Vergunst in eerste termijn gaf.
GroenLinks is de partij van verandering en hervorming. Wij nemen geen genoegen met de wereld zoals we die kennen. En al jaren zetten we ons in om Nijmegen socialer en duurzamer te maken. Het is geen geheim dat wij worstelen met de wijze en de omvang waarop we nu te maken hebben met bezuinigingen. Dat is niet omdat we moeite zouden hebben met hervormingen, maar door de manier waarop. Dit kabinet saneert keihard en zonder een goede visie. Als gemeente worden we geconfronteerd met de ene na de andere korting in het sociale domein. En we mogen zelf de brokken opruimen. Van de vele drastische maatregelen noem ik hier: het met 2/3 inperken van het budget voor het begeleiden van werkzoekenden naar een baan, het afknijpen van het armoedebeleid en het over de schutting gooien van taken uit het landelijk ABWZ-beleid naar het lokale WMO-beleid zonder de bijbehorende middelen. Denk hierbij aan de kortingen op begeleiding en het persoonsgebonden budget.
Terecht heeft Nijmegen tegen het bestuursakkoord gestemd. Het benoemen van het beschamende beleid van de Rijksoverheid ontslaat ons als stadsbestuur echter niet van de plicht om met goede en acceptabele oplossingen te komen. GroenLinks neemt dan ook de uitdaging aan om ons sociaal beleid om een andere manier vorm te geven. We hanteren hierbij twee uitgangspunten: hervormen op een sociale en duurzame manier en repareren waar absoluut noodzakelijk. We ondersteunen daarom de keuze van het college om extra geld in te zetten voor werk & inkomen en zorg & welzijn. Maar onze fractie dient samen met onze coalitiepartners een amendement in om daarboven extra te investeren in werk en preventief veiligheidsbeleid.
De afbouw van de gesubsidieerde arbeid is een moeizaam en pijnlijk proces voor alle betrokkenen. Voor 2012 maakt de coalitie extra geld vrij om het voor instellingen mogelijk te maken zich aan te passen aan de nieuwe omstandigheden. De inventarisatie van de maatschappelijke effecten heeft ons in ieder geval niet gerust gesteld. Mensen zouden van werk naar werk begeleid worden. En banen zouden zoveel mogelijk regulier gemaakt worden. Hier is nog weinig van terecht gekomen. De middelen die beschikbaar zijn gesteld voor een zorgvuldige ombouw horen ook voldoende ten goede aan instellingen die hiervoor zelf geen reserves hebben. De gemeente kan niet alle verantwoordelijkheid bij de werkgevers leggen. Daarom de vraag aan het college: bent u bereid om werkgevers beter dan tot nu toe het geval is te ondersteunen in hun zware taak om hun gesubsidieerde banen op een sociale manier af te bouwen? In het najaar verwachten we een nadere inventarisatie van de gevolgen voor de betrokken personen, zodat we bij de begroting nog kunnen bijsturen indien we dat nodig vinden. Met de € 1,5 miljoen extra voor instellingen, kunnen en moeten zij ook meer hun verantwoordelijkheid nemen en alles op alles zetten om deze medewerkers in dienst te houden. Het moet ons van het hart dat enkele grote en vermogende instellingen ons zwaar teleurstellen. We roepen hen op hun (maatschappelijke) verantwoordelijkheid te nemen.
De extra impuls om mensen aan het werk te krijgen betalen we door anders met onze parkeergarages om te gaan. Voor GroenLinks ligt het voor de hand dat onze bestaande en nieuwe parkeergarages op zijn minst kostendekkend zijn. Meer dan 10 jaar lang structureel 1 miljoen euro besteden aan aanloopverliezen vinden wij dan ook een verkeerd signaal. We roepen het college op te kijken naar de restwaarde, de afschrijvingstermijn en het aanbesteden aan marktpartijen. We verwachten dat het mogelijk moet zijn om de parkeergarages zonder aanloopverliezen te exploiteren.
Door de financiële crisis en de ingestorte huizenmarkt wordt de exploitatie van de Waalsprong en het Waalfront een groot zorgenkind. Het is ons duidelijk dat de plannen in de waalsprong aangepast dienen te worden. Het zou kortzichtig zijn om dit ten koste te laten gaan van onze duurzame ambities. De kinderen die nu in de Waalsprong wonen moeten ook als zij groot zijn kunnen leven in een wijk die voldoende groen heeft, waar voldoende voorzieningen zijn en waar een gezonde mix van betaalbare en dure woningen staat.
We zien wel degelijk perspectieven. In Nijmegen is de woningbehoefte nog steeds hoog. Op dit moment zijn er 1600 woningen in aanbouw, waarvan er dit jaar 800 opgeleverd worden. De bouwkranen blijven zichtbaar in onze stad (als ze tenminste niet omvallen). De komende jaren investeren we miljarden in grote projecten zoals de dijkteruglegging en de stadsbrug. Juist deze projecten bieden kansen om het economisch-toeristisch profiel van onze stad te versterken. Wanneer we de Lindenberghaven op korte termijn uitbaggeren, kunnen museumschepen hier aanmeren en ontstaat er een nieuw aantrekkelijk gebied aan de rivier. Om meer aandacht voor grote bouwprojecten te genereren willen we dat het architectuurcentrum haar nuttige werk kan blijven doen. Daarom vragen we het college om het schrappen van de gehele subsidie ongedaan te maken. We zijn blij dat we na jaren praten dichtbij een oplossing komen voor de warmtelevering in de Waalsprong. Met een wamtenet op middentemperatuur dragen we bij aan onze hoge klimbaatambities. Bovendien maakt een collectief warmtenet huizen goedkoper dan bij het gebruik van individuele systemen.
De contouren van de veranderingen en bezuinigingen worden met deze perspectiefnota weer een stap duidelijker. Nu wordt het tijd om deze te verbinden met een visie: we zetten zwaar in op het begeleiden van werkzoekenden naar de arbeidsmarkt. Maar hoe doen we dat? Welke groepen gaan we helpen en welke niet? Hoe zorgen we dat mensen die geen betaalde baan kunnen vinden toch kunnen participeren aan de samenleving? Op het terrein van zorg & welzijn is het prima om meer van mensen te vragen. Maar hoe zorgen we ervoor dat hulpzoekenden de weg naar hulp weten te vinden? Zelfredzaamheid en efficiency mogen geen loze kreten blijven. GroenLinks neemt de uitdaging aan verdere invulling te geven aan de hervormingen van het sociale beleid.