Kortgeleden gaven wetenschappers van het IPCC aan dat zij niet geloven dat we de doelen om de klimaatcrisis te bestrijden zullen halen. Niet omdat er geen oplossingen zijn, maar omdat er simpelweg geen wil is om deze crisis te bestrijden.
Dit voorbeeld staat niet op zichzelf, het is onderdeel van een patroon dat we terugzien bij alle problemen in onze tijd. We hebben een groot tekort aan betaalbare woningen, stijgende armoede en ongelijkheid, boven op de al genoemde klimaatcrisis. En dan hebben we het nog niet eens over de schrijnende problematiek in de jeugdzorg, het terecht afnemende vertrouwen in de politiek door onder andere het onrecht van het toeslagenschandaal.
Dit zijn geen problemen die ons zomaar overkomen. Dit zijn problemen die het gevolg zijn van het economisch systeem waarin we leven, en landelijke regeringen die keer op keer niet in staat zijn om deze problemen aan te pakken, of erger nog, waar simpelweg de wil ontbreekt om iets te doen.
Om de problemen van onze tijd op te lossen moeten we meer doen dan veel te kleine stapjes zetten in de goede richting, te kleine pleisters op te grote wonden of de zoveelste mosterd na de maaltijd tegemoetkoming of noodmaatregel.
We hebben een systeemverandering nodig. Als Nijmegen kunnen we dit systeem niet in ons eentje veranderen, maar we kunnen wel laten zien dat het echt anders kan. Dit doen we met dit coalitieakkoord. We maken een stad waarin we echt stappen zetten om de klimaatcrisis aan te pakken en waar we ruimte maken voor de behoeften van onze natuur.